Felsefizm

Anarko-ilkelcilik ya da anarko-primitivizm uygarlığın kökeni ve gelişimini anarşist bakış açısı ile inceleyen düşünce biçimleridir.Tarım’ın insanlığa getirmiş olduğu yerleşik düzeni ve bu düzenin sistemli şekilde yürütülmesini sağladığını iddia eden yönetim erklerinin karşısında yer almaktadır. Tarım öncesi dünyada ekoloji ile barışık bir şekilde yaşamlarını devam ettirmiş olan Avcı-Toplayıcı bireyleri, toplulukları, sürüleri ve kabileleri incelemekte ve insanlığın nihai çıkışını burada görmektedir.






İnsanlık tarihi akışının ilerleyişine etki eden birkaç büyük olay yaşamıştır. Bunlardan ilki tarımın keşfi olmuştur. Tahılların topraktan bitişi fark edilmiş, zaman içinde ekilmiş, gözlenmiş evcilleştirilmiş ve toprağın işlenilmesinin öğrenilmesiyle farklı bir boyut kazanmıştır. Yaşamlarını eskiden gezerek ve avlanarak geçiren insan şimdi tarlalarının başında, ilkel barınaklarını inşa etmiştir. Ürünler depolanmış ve diğer gezgin kabilelerin saldırılarından korunulmaya çalışılmıştır. Farklı besin türlerinde beslenen Avcı-Toplayıcıların tarım toplumuna geçiş ile birlikte besin çeşitlilikleri azalmış ve bu bir takım hastalıkların doğmasına neden olmuştur. Depolanan besinin korunma zorunluluğu örgütlenmeyi beraberinde getirmiştir. Erkek baskın röl olarak yavaş yavaş ortaya çıkmakta ve hegamonyasını kadın üzerinde sergilemeye bu dönemde başlamaktadır. Yerleşik düzenin doğumlar üzerinde etkisi vardır. Barınılacak bir yer vardır ve burası kendileri tarafından kurulan ve yavaş yavaş örgütlenmeye başlayan bir yerdir.






Liberter sosyalizm veya özgürlükçü sosyalizm (sosyalist anarşizm olarak da adlandırılır.), güdümsüz, ekonomik ya da toplumsal katmansız, birey özgürlüğüne ve eşitliğine dayalı, her tür bilgiye erişmede ve kullanmada fırsat eşitliği sağlayan, anarşist özelliklere sahip bir sosyalizm anlayışıdır.

Bu eşitlik ve özgürlük, ancak özel mülkiyetin sona erdirilmesiyle mümkün olacaktır. Böylece üretim ve kaynakların, toplumun bütününü kapsayacak biçimde paylaştırılması sağlanır. Bununla birlikte Liberter sosyalizm, gayrimeşru otoriteyi tanımlamayı, eleştirisini yapmayı ve sonuçta da toplum yaşamının her yanındaki varlığını ortadan kaldırmayı amaçlar. Libertereyn sosyalistlere göre “gerek ekonomik, politik, dinsel; gerekse cinsiyetçi olarak kurumsallaşan güç, hem özneyi (faîl) hem nesneyi (mefûl) vahşileştirir.”






Diğer yönetsel sosyalizm anlayışları devlette ya da siyasi partilerde egemenlik kurmak üzere ekonomi ve kamu yönetimi alanlarında etkinlik gösterirken; Liberter sosyalistler, sendikalar, meslek odaları, işçi konseyleri, belediyeler, yurttaş meclisleri (mahfilleri) vb. bürokratik olmayan, doğrudan demokrasi uygulanabilecek alanlara yönelmektedirler.[6] Liberter sosyalistler, devlet yapılanmasını kapitalist sınıf egemenliğinin surları ve kalesi olarak tanımlar.

Liberter sosyalizm olarak nitelenen siyasi felsefe, anarko-komünizm, anarko-kolektivizm, anarko-sendikalizm gibi anarşizm varyantlarını, ortaklığı,toplumsal ekolojiyi, özyönetimciliği ve konsey komünizmini kapsamaktadır). Bazı kaynaklar Liberter sosyalizmi kısmi ve yan anlamlı olarak anarşizm ve sosyalist anarşizm ile bağdaştırır.










20. yüzyılın ünlü düşünürlerinden Ayn Rand’ın eserleri ilk yayınlandıkları andan itibaren entelektüel alanda önemli bir etki yaratmıştır. Onun ortaya koyduğu yeni ahlak anlayışı (akılcı bencillik ahlakı) zamanın altruist-kolektifçi modasına meydan okumuştur. Objektivizm olarak bilinen felsefesi ünlü romanlarının temasıdır.

Ona göre etik mistik bir fantezi ya da sosyal bir anlaşma değildir, vazgeçilebilir, sübjektif bir lüks de değildir. Etik; doğaüstü güçlerin, insanın komşuları ve kaprislerinin lütfu olarak değil, realite ve hayatın doğasının bir lütfu olarak, bireyin hayatta kalmasının nesnel bir gereksinimidir. Objektivist etik akılcı bencilliği, yani insanı kurban etme ilkelliğinin ötesine asla geçememiş, akılcı olmayan kaba kuvvet kullanıcılarının arzuları, hisleri veya kaprisleri ile üretilen değerleri değil, insan bekasının gerektirdiği değerleri destekler ve savunur…










Bireycilik, bireyin özgürlüğüne büyük ağırlık veren ve genellikle kendine yeterli, kendi kendini yönlendiren, görece özgür bireyi ya da benliği vurgulayan siyaset ve toplum felsefesidir.

Bireycilik, her şeyden önce insanlığın toplumsal birliklerden değil, bireylerden oluştuğu düşüncesine dayanır. Bu varlıklar, biri diğerinden ayrılamaz ve indirgenemez varlık özelliği taşırlar. Duygulanımları, hareketleri ve düşünceleri kendilerine aittir. Bireycilik, bir değerler sistemi olduğu kadar, insan yapısıyla ilgili bir kuram, genel bir davranış biçimi ve belirli siyasal ekonomik, toplumsal ve dinsel düzenlemelere yönelik bir inanç anlamına gelir. Genel bir davranış biçimi olarak bireycilik, özgüvene, gizliliğe ve başka bireylere saygı göstermeye büyük önem verir. Otoriteye ve birey üzerindeki özellikle devlet tarafından uygulanan her türlü denetime karşı çıkar. Ayrıca “ilerleme”ye inanır, ilerlemenin bir aracı olarak da bireye farklı olma hakkı tanınır. Yalnızca en aşırı bireyciler anarşi yanlısıdır. Ama çoğu devletin bireylerin yaşamına en az karışması gerektiğine, bireylerin birbirleriyle çatışmasını önlemek ve gönüllü olarak varılmış anlaşmaların uygulanabilmesi için yasaları ve düzeni koruma görevini üstlenmek zorunda olduğuna inanır. Bireycilik, devleti zorunlu bir olumsuzluk olarak görme eğilimindedir ve “en iyi yönetim, en az yönetimdir” sloganını benimser.









İdeal devlette bekçilerin aile yaşamı sürdürebilme olanağının bulunmayışı yanında “özel mülkiyet” ve servete sahip olmalarına da izin verilmez. Bekçiler için özel aile çıkarları benimsenmediği gibi, bunların para ve mal yönünden özel istekleri de giderilmeyecektir. Bu bekçiler, devletteki en üst basamak olan üçüncü bir sınıf, “yöneticiler” sınıfını oluşturur. Devletin zorunlu uygulamaları konusunda bu sınıf karar verir. Bu kararlara öteki sınıfların boyun eğmesi doğaldır. Sayıca az olan yöneticiler sınıfının tüm üyeleri özenle ve titizlikle eğitilirler.

Devamı için: http://www.felsefe.gen.tr/filozoflar/platon-devlet-nedir-ne-demektir.asp